مناجات نامه

یکی از خواندنی‌های مورد علاقه من در دوره نوجوانی پاورقی‌های احمد محققی بازپرس ویژه قتل در مجله جوانان بود که ماجرای قتل‌های واقعی را بصورت داستانی و جذاب می‌نوشتند. کشف قاتل با شیوه‌هایی جالب مثل پرسیدن سوالاتی بسیار معمولی که معمولا قاتلان در پاسخ‌گویی دچار تناقض می‌شدند بسیار خواندنی بود. حالا امروز در مقاله‌ای می‌خواندم که رمان‌های جنایی/کارآگاهی/ پلیسی یکی از محبوب‌ترین ژانرها هستند. آماری که کتاب‌های امانت گرفته شده از کتابخانه‌های عمومی بریتانیا را

وقتی به عقب برمی‌گردم و زندگیم را مرور می‌کنم، می‌بینم یکی از کارهایی که به آن می‌بالم و لبخند رضایت به لبم می‌نشاند، تهیه ویدئوهای آموزشی برای فرادرس است. سال ۱۳۹۴ وقتی تازه کارم را در دانشگاه تهران شروع کرده بودم حضوری رفتم فرادرس و گفتم می‌خواهم همکاری کنم. با آموزش گوگل اسکالر که نیم ساعته بود شروع کردم. می‌رفتم در آن استودیو کوچک می‌نشستم و ضبط می‌کردم و خسته که می‌شدم به دمنوش‌های خوشمزه‌ای که آنجا گذاشته بودند خودم را مهمان می‌کردم.

انشاهای دهه ۶۰ با کلی مقدمه‌چینی شروع می‌شد: بنام الله پاسدار خون شهیدان و درود بر ارواح طیبه شهدا و ...آرزوی طول عمر امام خمینی و ... حالا در این سر دنیا می‌بینم اساتید کلاسها را با متنی شروع می‌کنند که ادای احترام به بومیان استرالیاست که مالک واقعی این سرزمین بوده‌اند. در بسیاری از سخنرانی‌ها و جلسات نیز متن acknowledge of country در ابتدا خوانده می‌شود. این متن معمولا در حد یک پاراگراف است و در جاهای مختلف محتوای کم و بیش مشابهی دارد.

نگارش کتاب را به همراه دانشجوی سابقم فاطمه عبداللهی از بیش از دو سال پیش شروع کردیم. فاطمه میرفت جلسات دفاعیه و از ایراداتی که داوران به دانشجو می‌گرفتند یادداشت برمی‌داشت. خود نیز از تجاربی که در جریان راهنمایی و مشاوره و داوری پایان‌نامه‌ها کسب کرده بودم یک فایل پاورپوینت از اشتباهات رایج دانشجویان در پایان‌نامه‌نویسی درست کرده بودم و اینها مقدمه‌ای بود برای انتشار این کتاب که اول قرار بود یک مقاله باشد با این هدف که این اشتباهات تکرار نشوند.

امروز یک کارگاه آموزشی آنلاین شرکت کردم و اصلا متوجه گذشت دو ساعت و اندی زمان نشدم. علتش هم این بود که آموزش از ابتدا تا انتها تعاملی بود و دائم مخاطب را درگیر می‌کرد و به چالش می‌کشید. موضوع کارگاه آموزشی وبلاگ‌نویسی پژوهشگران برای مخاطبان غیردانشگاهی بود. از همان اول پرسیدند که چه تعریفی از وبلاگ داریم و چه وبلاگ‌هایی دنبال می‌کنیم. بعد دو تا متن نشانمان دادند که باید حدس می‌زدیم برای چه مخاطبی نوشته شده.

معمولا سعی می‌کردم در برخی جلسات کلاس‌های درس، مدرس مهمان مرتبط با موضوع درس داشته باشم. هم کلاس از یکنواختی در می‌آمد و دانشجویان چهره متفاوتی می‌دیدند و هم تجارب واقعی از محیط‌های کاری و چالش‌های موجود مطرح می‌شد که بواقع مکمل دانش نظری بود. گاه نیز علاوه بر اینها حضور مدرسان مهمان، امیدآفرین و انگیزه‌بخش بود. افرادی مثل خانم‌ها ناهید جباری و سپیده آرمین (از مروجان داوطلب خواندن و کتاب کودک) و آقای امید علی مقیمی (رئیس کتابخانه شاه‌عبدالعظیم) با آن تجارب

آیا کودک شما اعتمادبنفس ضعیفی دارد؟ آیا کودک شما پرخاشگر است؟ آیا کودک شما بیش‌فعال است؟ آیا کودک شما ترسوست؟ آیا کودک شما از مرگ عزیزان اندوهگین است؟ قصه‌درمانی می‌تواند راه‌حلی برای خشم، ترس، اندوه، بیش‌فعالی و اعتمادبنفس ضعیف در کودکان باشد. خانم دکتر مهری پریرخ عزیز، استاد بازنشسته دانشگاه فردوسی مشهد، و همکارانشان در این مجموعه پنج جلدی چکیده داستان‌هایی را آورده‌اند که با کمک آن‌ها می‌توانید به کودک خود کمک کنید با جاذبه داستان بر مشکلات خود فائق

از هر پنج دختر و از هر ده پسر یک نفر قبل از سن هجده سالگی مورد آزار جنسی قرار گرفته است. میانگین سن قربانیان تجاوز جنسی هشت سال است. آمارها نشان میدهد که در 85 تا 95 درصد از موارد سوء استفاده جنسی از کودکان، فرد متجاوز فردی است که کودک می‌شناسد و به او وابسته است.بنابراین، هشدار به کودکان که "با غریبه ها صحبت نکن" در پیشگیری از چنین مواردی موثر نیست. در مقاله زیر،‌ کتاب داستان‌هایی معرفی شده‌اند که در پیشگیری از آزار جنسی به کودکان می‌توانند موثر باشند.

دیروز در جلسه آنلاین shut up and write برای اولین بار شرکت کردم و بسیار لذت بردم. تسهیلگر جلسه در ابتدا از هر کداممان پرسید که درباره چه می‌خواهیم بنویسیم و هدف نگارشمان چیست. بعد گفت بروید بنویسید و دو ساعت بعد دوباره برگردید و گزارش بدهید. تذکر هم داد که گوشی‌هایتان را از خود دور کنید که تمرکزتان را بهم نزنند. بسیار ایده خوبی بود و انگیزه پیدا کردم که بصورت جدی بنشیم و بنویسم. یادم آمد به دانشجویان تحصیلات تکمیلی و بزرگترین چالش‌ آنها یعنی نگارش پایان

اگر از سر اجبار نبود عطای انتشار مقاله در نشریات علمی را برای همیشه به لقایش می‌بخشیدم و دلم را خوش می‌کردم به همان مقالات ترویجی که اتفاقا خواننده هم بیشتر دارد. این مقاله و این یکی و این سومی همچنان بعد از حدود سه سال فقط تا سطح چکیده منتشر شده‌اند و از انتشار متن کامل خبری نیست. بیش از همه شرمنده دانشجویانم می‌شوم که مقاله‌ها مستخرج از پایان‌نامه‌های خوبشان است و ناراحت داده‌هایی که قدیمی می‌شوند و خوانندگان مشتاقی که درخواست مقاله کامل را می‌کنند که